متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تمرینات ثباتی عملکردی بر فعالیت الکترومیوگرافی عضلات تنه زنان فعال دارای نقص کنترل تنه و مستعد آسیب رباط صلیبی قدامی بود. قبل و پس از شش هفته تمرین، الکترومیوگرافی سطحی از عضلات سرینی میانی، مایل داخلی/عرضی شکم، مایل خارجی شکم و مربع کمری در حین فرود بر روی یک پا از 25 زن فعال دارای نقص به عمل آمد و میزان فعالیت عضلات در 100 میلی ثانیه پس از تماس اولیه در فرود محاسبه شد. نتایج نشان داد که بین فعالیت عضلات گروه کنترل و تجربی در پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد که بیانگر تاثیر گذار بودن تمرینات می باشد. نتایج پژوهش نشان داد که میزان فعالیت عضلات مورد بررسی در پژوهش حاضر، پس از انجام تمرینات در گروه تجربی کاهش یافته و این کاهش در فعالیت عضلات نشان دهنده بهبود کنترل نوروماسکولار است و فرد می تواند تکلیف مشابه را با صرف انرژی کمتر انجام دهد.

هدف: هدف این تحقیق مقایسه اثرات یک نوبت و سه نوبت تمرین مقاومتی بر قدرت عضلانی بالاتنه و پایین تنه در مردان تمرین نکرده بود. روش پژوهش: برای این منظور، 18 دانشجوی تمرین نکرده دانشگاه گیلان به طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها به صورت تصادفی در دو گروه یک نوبت (9=n، سن: 1.8±22.8 سال) و سه نوبت تمرین مقاومتی (9=n، سن: 1.5±22.6 سال) قرار گرفتند. آزمودنی ها سه روز در هفته و به مدت 8 هفته تمرین کردند. شدت تمرین برای هر دو گروه یکسان بود (8 تکرار بیشینه). در شروع و پایان 8 هفته تمرین قدرت عضلانی آزمودنی ها با استفاده از آزمون یک تکرار بیشینه (1RM) در دو حرکت بالاتنه (پرس سینه و جلو بازو) و دو حرکت پایین تنه (اکستنشن پا و فلکشن پا) اندازه گیری شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون t وابسته و t مستقل به ترتیب برای مقایسه تغییرات درون گروهی و بین گروهی استفاده شد (P£0.05). یافته ها: بعد از 8 هفته، قدرت عضلانی در تمام حرکات بالاتنه و پایین تنه در هر دو گروه به طور معنی داری افزایش یافت (P£0.05). افزایش در قدرت یک تکرار بیشینه در حرکات پایین تنه به طور معنی داری در گروه سه نوبت تمرین مقاومتی نسبت به گروه یک نوبت تمرین مقاومتی بالاتر بود (P£0.05)، در حالی که هیچ تفاوت معنی داری در قدرت یک تکرار بیشینه در حرکات بالاتنه بین دو گروه یک نوبت و سه نوبت تمرین مقاومتی وجود نداشت. نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهد که در مردان تمرین نکرده، سه نوبت تمرین مقاومتی نسبت به یک نوبت تمرین مقاومتی در ارتباط با افزایش قدرت در عضلات پایین تنه موثرتر می باشد، در حالی که در ارتباط با افزایش قدرت عضلانی بالاتنه بین یک نوبت و سه نوبت تمرین مقاومتی تفاوتی مشاهده نشد.

هدف ایجاد تغییر و نوسان در اجزای تمرینی نسبت به تمرین تکراری می تواند براساس اصول خودسازماندهی دستگاه، به یادگیری حرکتی بیشتر بیانجامد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر روش های تمرین افتراقی و سنتی بر تغییرات الکترومایوگرافی عضلات پایین تنه در اجرا و یادگیری شنای کرال سینه بود. روش ها در این پژوهش 36 شناگر 20 تا 25 سال که هیچ گونه سابقه آموزش شنا نداشتند؛ به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی ساده به سه گروه کنترل، تمرینات سنتی و تمرینات افتراقی تقسیم شدند. آزمودنی های گروه های تجربی طی 12 جلسه به یادگیری شنای کرال سینه به دو شیوه سنتی و افتراقی پرداختند. قبل و بعد از 12 جلسه تمرین، میزان فعالیت عضلات بر اساس شاخص مجذور میانگین ریشه و میانگین زمان فعالیت عضلات راست رانی، ساقی قدامی و دوقلوی داخلی شناگران با استفاده از سیگنال الکترومایوگرافی اندازه گیری شد. نتایج براساس نتایج حاصل از آزمون بن فرونی، در پس آزمون، میانگین RMS فعالیت عضله راست رانی، دو سر رانی (001/0=P)، ساقی قدامی (04/0=P) و دوقلوی (005/0=P) شناگران گروه افتراقی به طور معناداری از گروه کنترل بیشتر بود. این تفاوت میان گروه تمرین افتراقی و سنتی نیز معنا دار بود (05/0≥, P). اما تفاوت معناداری میان گروه کنترل و تمرین سنتی وجود نداشت (05/0P) اما میان گروه تمرین افتراقی و سنتی تفاوت معنا داری وجود ندارد (05/0

سابقه و هدف: مطالعات اپیدمیولوژیک نشان داده است که کمردرد به دنبال باربرداری، مهمترین اختلال در سیستم عضلانی- اسکلتی می باشد و در جوامع صنعتی از شیوع بالایی نیز برخوردار است. طبق تحقیقات انجام شده 70 تا 85% مردم کمر درد را در طول زندگی خود تجربه میکنند. اطلاعات در مورد چگونگی فعال شدن عضلات حین حفظ بار و یا اخذ پاسچر خمیده تنه، اندک می باشد لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر بار خارجی و وضعیت تنه بر فعالیت الکتریکی عضلات تنه انجام شده است.مواد و روشها: این مطالعه از نوع تجربی است که بر روی 10 زن سالم بدون سابقه کمردرد انجام شده است. با استفاده از دو حسگر شیب سنج، سیستم الکترومیوگرافی پنج کاناله و الکترود سطحی، فعالیت الکتریکی عضلات سمت راست (ارکتور اسپاین- مولتی فیدوس- راست شکمی- مایل داخلی- مایل خارجی) بررسی شد. شش فعالیت استاتیک با سه سطح بار خارجی (صفر و شش و دوازده کیلوگرم) و دو وضعیت تنه (نوترال و خمیده 30 درجه) مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: با افزایش بار خارجی فعالیت الکتریکی عضلات پشتی و شکمی افزایش معنی دار یافت (P<0.05). همچنین با افزایش زاویه خمیدگی تنه، میزان فعالیت الکتریکی عضلات پشتی افزایش معنی دار یافت (P<0.05).بحث: با افزایش بار خارجی بر میزان فعالیت عضلات تنه (شکمی و پشتی) افزوده می گردد. در واقع هم فعالیتی عضلات شکمی و پشتی، ثبات ستون فقرات را حین حفظ بار خارجی تامین می نماید. وضعیت خمیده تنه نیز از جمله وضعیت هایی است که نیاز ستون فقرات به ثبات را افزایش می دهد. نقش عضلات پشتی در این وضعیت جهت حفظ ثبات و کنترل میزان خمیدگی، در زمان حفظ بار و پیشگیری از کمردرد ضروری به نظر میرسد.

مقدمه: هدف این مطالعه بررسی تاثیر وضعیت تنه، زانو و بار خارجی روی الگوی برانگیختگی هشت عضله تنه در حالت استاتیک است. مطالعات اپیدمیولوژیک نشان داده است که کمر درد به دنبال انجام بار برداری مهم ترین اختلال سیستم اسکلتی است و از شیوع بالایی نیز برخوردار می باشد. اطلاعات در مورد چگونگی فعال شدن عضلات وقتی که ابعاد مختلف یک فعالیت مدنظر است، اندک می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 10 مرد سالم، داوطلب، بدون سابقه ای از کمر درد انجام شد. با استفاده از دو حس گر شیب سنج و سیستم EMG هشت کاناله، سیگنال های الکترومیوگرافی با استفاده ار الکترود سطحی از عضلات سمت راست (ارکتوراسپاین، راست شکمی، مایل داخلی، مایل خارجی و پشتی بزرگ) و سمت چپ (ارکتوراسپاین، مایل داخلی، مایل خارجی) بررسی شد. هیجده فعالیت استاتیک با سه سطح بار خارجی (صفر، ده و بیست کیلوگرم) و دو وضعیت زانو (خمیده 45 درجه و صاف صفر درجه) و سه وضعیت خمیدگی در تنه (نوترال، 15 و 30 درجه) مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: با افزایش بار خارجی، فعالیت الکتریکی عضلات فلکسور و اکستانسور افزایش معنی دار یافت (P<0.05). همچنین با افزایش زاویه خمیدگی در زانو، فعالیت عضلات اکستانسور نسبت به فلکسور افزایش معنی دار یافت (P<0.05). اما ارتباط زاویه خمیدگی در تنه با فعالیت الکتریکی هیچ یک از عضلات معنی دار نبود.بحث: افزایش فعالیت عضلات با افزایش بار خارجی در پاسخ به نیاز سیستم به منظور افزایش ثبات از طریق هم فعالیتی عضلات است. نقش عضلات اکستانسور پشت و شانه کنترل و حفظ ثبات ستون فقرات، در وضعیت هایی است که زانو خمیده می باشد.جمع بندی: الگوی برانگیختگی عضلات تحت هر شرایط یکسان نمی باشد. این الگو از فردی به فرد دیگر و حتی از یک زمان به زمان دیگر در یک فرد متفاوت است برانگیختگی مناسب از فعالیت منجر به ایجاد ثبات در برابر وارد شدن بارهای بسیار بزرگ به ستون فقرات می شود.

زمینه و هدف: علی رغم افزایش سطح آگاهی و اصلاح ارگونومی، شیوع اختلالات کمری در محیط های کاری رو به افزایش است. تلاش هایی در جهت کاهش شیوع آسیب های عضلانی - اسکلتی ناشی از فعالیت هایی مثل بلند کردن، پایین گذاشتن و حمل کردن اشیاء در محیط های کاری انجام شده که از آن جمله می توان به استفاده از وسایل کمکی مانند کمربندها اشاره کرد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر حمایت کننده کمری - خاجی بر روی یکی از شاخص های کنترل حرکتی در حین بار برداری های قرینه است.روش بررسی: در این مطالعه از 20 مرد خواسته شد که وزنه های 5.5، 7.5، 9.5 و 12.5 کیلوگرمی را در وضعیت فلکشن کامل تنه و ران با صاف بودن زانوها با کمربند وبدون کمربند از سطح زمین بلند کرده و بر روی سطح میز هدف قراردهند. ثبت الکترومیوگرافی سطحی از دو جفت عضلات پشتی و سه عضله شکمی بعمل آمد.یافته ها: استفاده از کمربند باعث افزایش معنی داری (P<0.05) در میزان ضریب قرینگی هنگام بلند کردن وزنه های مختلف شد.نتیجه گیری: استفاده از کمر بند باعث ایجاد هماهنگی بیشتر در فعالیت عضلات آگونیست و آنتاگونیست تنه حین بلند کردن وزنه ها شد.

مقدمه: کمردرد ناشی از فعالیت های باربرداری و نگهداشتن بار، عامل مهمی در ایجاد ناتوانی عملکردی برای بیمار و ضررهای سنگین اقتصادی است. هنگام نگهداری بارهای دینامیکی مقدار گشتاور وارد شده به ستون فقرات در حال تغییر است که می تواند ثبات ستون فقرات را به مخاطره بیندازد. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر نوع بار (دینامیک یا استاتیک) بر فعالیت عضلات تنه به منظور بررسی دقیق تر ضایعات ستون فقرات بود.مواد و روش ها: 12 مرد سالم در این مطالعه شرکت کردند. افراد بارهای دینامیک و استاتیک را در دو وضعیت ایستاده و خمیده تنه (12 آزمون)، در یک جلسه آزمایش حفظ کردند. فعالیت عضلات ]درصد ماکزیمم انقباض ارادی (Maximum voluntary contraction یا MVC )[ راست شکمی، مایل داخلی و خارجی شکمی، ارکتوراسپاین پشتی و کمری و مولتی فیدوس مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: فعالیت عضله ارکتوراسپاین کمری حین نگهداری بارهای دینامیکی در مقایسه با بار استاتیک به طور معنی داری افزایش یافت. فعالیت عضلات شکمی، مولتی فیدوس و ارکتوراسپاین پشتی حین نگهداری بارهای دینامیکی افزایش یافت، اما معنی دار نبود.نتیجه گیری: افزایش فعالیت عضلات ارکتوراسپاین حین حفظ بارهای دینامیکی منجر به افزایش نیروهای فشاری روی ستون فقرات می گردد. بنابراین جهت جلوگیری از بروز آسیب، علاوه بر مقدار بار (کیلوگرم)، نوع بار خارجی (استاتیک یا دینامیک) نیز باید در فعالیت های باربرداری و نگهداشتن بار مورد توجه قرار گیرد.